NOCLEGI
ROZKŁADY
REKLAMA
Vita est peregrinato - Życie jest pielgrzymowaniem.
Są chwile, których w życiu się nie zapomina. Na pewno należy do nich czas spędzony na pieszej wędrówce do Santiago de Compostela.
Pragnienie odbycia pielgrzymki do grobu św. Jakuba w Composteli zrodziło się w 2009 roku kiedy to z grupą przyjaciół wyruszyliśmy z Głogowa w województwie dolnośląskim do Jakubowa.
Tam podczas Mszy Świętej dla pielgrzymów podeszliśmy do ołtarza, aby otrzymać tradycyjne "Benedición del Peregrino", błogosławieństwo pielgrzyma. Kapłan wymówił nad nami słowa błogosławieństwa:"O Boże, który wezwałeś swego sługę Abrahama z Ur Chaldejskiego, strzegąc go we wszystkich jego wędrówkach, i który byłeś przewodnikiem ludu Izraela na pustyni; prosimy Cię, abyś zechciał wejrzeć na te swoje sługi, które dla miłości Twego imienia pielgrzymują do Composteli.Bądź im towarzyszem w drodze, przewodnikiem na rozstajach, ulgą w zmęczeniu, cieniem w upale, światłem w ciemnościach, pocieszeniem w troskach i siłą w ich postanowieniach, aby pod Twoją opieką dotarli bezpiecznie do kresu swej drogi oraz wzbogaceni łaską i cnotami wrócili radośnie do swych domów."
Gdy przed kościołem św. Jakuba w Jakubowie Lubińskim zobaczyliśmy drewniany drogowskaz: Santiago de Compostela 3300 km, stanęło przed nami wyzwanie odbycia najcudowniejszych rekolekcji w życiu.
Przez 13 lat pieszo i na rowerze pokonywaliśmy polskie Camino. Były to: Dolnośląska, Wielkopolska, Sudecka, Małopolska, Polska, Pomorska - Droga św. Jakuba. W sumie przebyliśmy około 3500 km.
Jubileuszowy Rok św. Jakuba 2010 świętowaliśmy w Brzesku Okocimiu, gdzie została uroczyście otwarta Droga św. Jakuba „Via Regia” Medyka – Kraków, a Brzesko otrzymało swojego patrona św. Jakuba.
Ze względu na pandemię Jubileuszowy Rok św. Jakuba A. D. 2021 został przedłużony do grudnia 2022 r. Już w 2021 roku będąc na uroczystościach jubileuszowych w kościele św. Jakuba w Gdańsku postanowiliśmy udać się na ostatni etap naszej pielgrzymki.
Wtedy to rozpoczęliśmy przygotowania do pieszej wędrówki, która miała pozwolić na przemyślenie wielu spraw i ich ofiarowanie w modlitwie. Refleksje uświadomiły nam, że nasze życie jest tylko jakąś małą częścią dziejów tego świata, a wydaje się nam często, że jesteśmy najważniejsi. Wiedzieliśmy, że będziemy szli drogą, którą szli przez wieki pielgrzymi, przeżywający ten czas pokuty i pielgrzymki ze swoimi intencjami. Dzisiaj nie ma po nich śladu na tym świecie, tak jak po nas kiedyś.
W dniach 8-25 sierpnia 2022 r. pielgrzymowaliśmy Camino Primitivo szlakiem Północnym (Kantabryjskim), inaczej zwanym szlakiem królów asturyjskich z Oviedo przez Tineo, A Forsagrada, Lugo, Melide do Santiago de Compostela. Następnie pokonaliśmy ostatni odcinek Camino przez Negreirę, Olveiroę, Dumbrię do punktu zerowego w Muxi niosąc swoje modlitewne intencje.
Muszle, które nieśliśmy na swoich plecakach symbolizowały ręce, które dają czułość, opiekę, wsparcie, dobroć, miłość. Zawsze są drogowskazem do św. Jakuba. One przypominają nam te piękne chwile spędzone w ciemnościach, na pustyni.
Drogi pielgrzymów, których spotkaliśmy schodziły się na kilka dni zaledwie. Byli oni z: Armenii, Kazachstanu, Rosji, Ukrainy, Peru, Stanów Zjednoczonych, Austrii, Belgii, Czech, Danii, Francji, Niemiec, Polski, Portugalii, Szwajcarii i Włoch. Te krótkie chwile były pełne życzliwości i sympatii.
Niewielkie kościółki wiejskie pobudowane z kamienia polnego przed wiekami, nie posiadający złoceń i zdobień sprzyjały modlitwie. Bo Camino to taki czas pustyni gdzie trzeba być, aby zrozumieć wiele spraw ze swojej codzienności.
W Santiago spędziliśmy dwa dni uczestnicząc w południowej Eucharystii dla pielgrzymów, której przewodniczyli biskupi z Włoch oraz z Santiago.
Modlitwa „Ojcze Nasz - Padre Nuestro" w języku hiszpańskim zabrzmiała tam dobitnie i mocno. Na długo pozostanie w naszej pamięci.
Ogromne wrażenie zrobiło na nas przesłanie wyryte na na bramie katedry w Santiago de Compostela: "Aby koniec naszego Camino stał się początkiem naszej drogi życia. Obdarz nas miłością i nadzieją. Udziel zdrowia wszystkim pielgrzymom i ich rodzinie."
Miesiąc po przejściu Camino przyszły refleksje i wspomnienia. Dostrzegamy, co pielgrzymka zmieniła w naszym życiu. Camino na zawsze pozostanie istotnym punktem w naszym życiorysie przez sam fakt przejścia prawie 500 kilometrów i dużego wysiłku, na jaki się zdobyliśmy.
Jest też wielce prawdopodobne, ze obudzi się w nas swoisty magnetyzm Camino. Polega on na tym, że co jakiś czas myślimy, czy nie odkrywać nowych dróg polskiego Camino albo podążać do Santiago Drogą Łużycką przez Niemcy, Czechy, Austrię.
Tymczasem dziękujemy Panu Bogu za ten dar Camino w naszym życiu.
Homo Viator
Są chwile, których w życiu się nie zapomina. Na pewno należy do nich czas spędzony na pieszej wędrówce do Santiago de Compostela.
Pragnienie odbycia pielgrzymki do grobu św. Jakuba w Composteli zrodziło się w 2009 roku kiedy to z grupą przyjaciół wyruszyliśmy z Głogowa w województwie dolnośląskim do Jakubowa.
Tam podczas Mszy Świętej dla pielgrzymów podeszliśmy do ołtarza, aby otrzymać tradycyjne "Benedición del Peregrino", błogosławieństwo pielgrzyma. Kapłan wymówił nad nami słowa błogosławieństwa:"O Boże, który wezwałeś swego sługę Abrahama z Ur Chaldejskiego, strzegąc go we wszystkich jego wędrówkach, i który byłeś przewodnikiem ludu Izraela na pustyni; prosimy Cię, abyś zechciał wejrzeć na te swoje sługi, które dla miłości Twego imienia pielgrzymują do Composteli.Bądź im towarzyszem w drodze, przewodnikiem na rozstajach, ulgą w zmęczeniu, cieniem w upale, światłem w ciemnościach, pocieszeniem w troskach i siłą w ich postanowieniach, aby pod Twoją opieką dotarli bezpiecznie do kresu swej drogi oraz wzbogaceni łaską i cnotami wrócili radośnie do swych domów."
Gdy przed kościołem św. Jakuba w Jakubowie Lubińskim zobaczyliśmy drewniany drogowskaz: Santiago de Compostela 3300 km, stanęło przed nami wyzwanie odbycia najcudowniejszych rekolekcji w życiu.
Przez 13 lat pieszo i na rowerze pokonywaliśmy polskie Camino. Były to: Dolnośląska, Wielkopolska, Sudecka, Małopolska, Polska, Pomorska - Droga św. Jakuba. W sumie przebyliśmy około 3500 km.
Jubileuszowy Rok św. Jakuba 2010 świętowaliśmy w Brzesku Okocimiu, gdzie została uroczyście otwarta Droga św. Jakuba „Via Regia” Medyka – Kraków, a Brzesko otrzymało swojego patrona św. Jakuba.
Ze względu na pandemię Jubileuszowy Rok św. Jakuba A. D. 2021 został przedłużony do grudnia 2022 r. Już w 2021 roku będąc na uroczystościach jubileuszowych w kościele św. Jakuba w Gdańsku postanowiliśmy udać się na ostatni etap naszej pielgrzymki.
Wtedy to rozpoczęliśmy przygotowania do pieszej wędrówki, która miała pozwolić na przemyślenie wielu spraw i ich ofiarowanie w modlitwie. Refleksje uświadomiły nam, że nasze życie jest tylko jakąś małą częścią dziejów tego świata, a wydaje się nam często, że jesteśmy najważniejsi. Wiedzieliśmy, że będziemy szli drogą, którą szli przez wieki pielgrzymi, przeżywający ten czas pokuty i pielgrzymki ze swoimi intencjami. Dzisiaj nie ma po nich śladu na tym świecie, tak jak po nas kiedyś.
W dniach 8-25 sierpnia 2022 r. pielgrzymowaliśmy Camino Primitivo szlakiem Północnym (Kantabryjskim), inaczej zwanym szlakiem królów asturyjskich z Oviedo przez Tineo, A Forsagrada, Lugo, Melide do Santiago de Compostela. Następnie pokonaliśmy ostatni odcinek Camino przez Negreirę, Olveiroę, Dumbrię do punktu zerowego w Muxi niosąc swoje modlitewne intencje.
Muszle, które nieśliśmy na swoich plecakach symbolizowały ręce, które dają czułość, opiekę, wsparcie, dobroć, miłość. Zawsze są drogowskazem do św. Jakuba. One przypominają nam te piękne chwile spędzone w ciemnościach, na pustyni.
Drogi pielgrzymów, których spotkaliśmy schodziły się na kilka dni zaledwie. Byli oni z: Armenii, Kazachstanu, Rosji, Ukrainy, Peru, Stanów Zjednoczonych, Austrii, Belgii, Czech, Danii, Francji, Niemiec, Polski, Portugalii, Szwajcarii i Włoch. Te krótkie chwile były pełne życzliwości i sympatii.
Niewielkie kościółki wiejskie pobudowane z kamienia polnego przed wiekami, nie posiadający złoceń i zdobień sprzyjały modlitwie. Bo Camino to taki czas pustyni gdzie trzeba być, aby zrozumieć wiele spraw ze swojej codzienności.
W Santiago spędziliśmy dwa dni uczestnicząc w południowej Eucharystii dla pielgrzymów, której przewodniczyli biskupi z Włoch oraz z Santiago.
Modlitwa „Ojcze Nasz - Padre Nuestro" w języku hiszpańskim zabrzmiała tam dobitnie i mocno. Na długo pozostanie w naszej pamięci.
Ogromne wrażenie zrobiło na nas przesłanie wyryte na na bramie katedry w Santiago de Compostela: "Aby koniec naszego Camino stał się początkiem naszej drogi życia. Obdarz nas miłością i nadzieją. Udziel zdrowia wszystkim pielgrzymom i ich rodzinie."
Miesiąc po przejściu Camino przyszły refleksje i wspomnienia. Dostrzegamy, co pielgrzymka zmieniła w naszym życiu. Camino na zawsze pozostanie istotnym punktem w naszym życiorysie przez sam fakt przejścia prawie 500 kilometrów i dużego wysiłku, na jaki się zdobyliśmy.
Jest też wielce prawdopodobne, ze obudzi się w nas swoisty magnetyzm Camino. Polega on na tym, że co jakiś czas myślimy, czy nie odkrywać nowych dróg polskiego Camino albo podążać do Santiago Drogą Łużycką przez Niemcy, Czechy, Austrię.
Tymczasem dziękujemy Panu Bogu za ten dar Camino w naszym życiu.
Homo Viator
PRZECZYTAJ JESZCZE
